De sigaar…

Geplaatst op oktober 4, 2017 Geupdate op november 14, 2018

Daar zit je dan weer, de sigaar te zijn, een ander de schuld geven is geen optie en is uiteraard ook niet je intentie. Zo langzaam aan was het weer die sluip moordenaar die jouw grootste valkuil heeft neergezet. Slim is hij, dit keer zette hij de route anders uit, of toch niet? Als je de revue laat passeren heeft de (pak) ezel zich niet anders gedragen dan normaal. Tussentijds wist je goed de ander te vertellen dat de pak ezel niet meer dan 500 kilo aan kan, anders zou hij door zijn voegen gaan, zei je nog..

Toch liet je tempeltje je meerdere malen weten dat er een grens was bereikt, maar aangezien de last die je draagt van dagelijkse orde is, vind je het niet nodig om daar naar te luisteren. ‘Je bent toch geen watje.?’ Wat verandert het als ik er aan ga toegeven? Er mee leren leven en accepteren, dat is wat het is..

Stijfjes ben je, werd je gisteren gezegd, ik zal wat ruimte creëren.. Holistisch gezien zag je direct waar de knijppunten liggen, waardoor je ook kon zien dat die innerlijke ezel erweer voor gezorgd heeft, alles letterlijk strak te trekken zodat er geen beweging meer in zit. Je rug recht houden is niet altijd een optie. Alles wat van de ander is geef ik in liefde terug.. Je zou dat eens aan die ezel moeten geven en hem direct naar de ezel opvang moeten sturen voor onbepaalde tijd, vind je ook niet?

Een ezel stoot zich niet tweemaal aan de zelfde steen? Klopt.. ! Maar jouw ezel is hard-leers 😦

Toch ben je dankbaar op het ezeltje … Want alleen hij heeft je weer laten zien dat je invervolg hard-leers met een dikke vette T mag schrijven…