Service license agreement

Geplaatst op januari 4, 2019 Geupdate op januari 4, 2019

Sinds kort heb ik een nieuwe functie, ik ben bus bestuurster geworden. Je weet wel, zo een uit de jaren tachtig, poepbruin met zo een grill aan de voorkant,  alsof de bus 24/7 geïrriteerd is. Als 13 jarige ging ik er dagelijks mee naar de basisschool omdat mijn ouders het geweldige idee hadden om in mijn laatste basisschooljaar te verhuizen van zuid naar west.

De reizigers in mijn bus ken ik eigenlijk al vanaf dat ik mij er bewust van ben dat ik leef, of beter gezegd, vanaf het moment dat ik bewust kon denken. In andere functies ben ik ze vaker tegengekomen. Veel contact had ik niet met hun, bij af en toe een praatje maken, bleef het wel bij. Ondanks dat ik ze steeds beter leerde kennen de afgelopen jaren en zij veel over zichzelf verteld hebben, heb ik eigenlijk nog nooit verteld tegen ze wat mij op het hart lag. Ik vond ze eerder vervelend dan gezellig en ik heb ze vaak naar dat onbewoond eiland gewenst, maar helaas was het nooit een one way ticket.

Bij nieuwe functies heb ik altijd geleerd om mijn geleerde kennis te gebruiken zodat ik in dit geval een betere bus driver zal worden. Op een dag bijna bij de eindhalte stonden zij daar dan. 4 stuks in het geheel. Met de opgedane kennis wist ik dat die one way ticket geen optie meer was, dus met de hand over mijn hart heb ik ze dit keer voor onbepaalde tijd binnen gelaten in mijn bus. Zelfverzekerd kwamen zij binnen, al delegerend wilde zij mijn taken overnemen, maar deze dame is niet van gisteren en heb ze vriendelijke maar al dwingend verzocht om achter in de bus te gaan zitten.

De weerstand was alom, dus bedacht ik een list om ze zoet te houden. Voor ieder kleurplaten potloden en stiften! Zo, en nu houden jullie je gedeisd, stelletje ongeregeld!

Zo aan het werk, probeerde zij soms om het heft in handen te nemen, zo ook een dametje. Omg ik had haar niet herkent! Met haar donker blonde haar en haar grijs blauwe kijkers keek zij mij aan en ik smolt! Ik smolt omdat ik opeens zag dat zij tegen haar wil door de drie herriemakers werd gedomineerd! Gelukkig in deze dienst van zaterdagochtend had zij de moed om haar vrijheid terug te pakken. Wat ben ik trots op haar. Uit dankbaarheid mag zij vanaf nu naast mij zitten en de bus besturen waar nodig is.

Vanochtend bij mijn ochtend pauze was het weer bal. Inmiddels even voor your information is er in de tussentijd veel gebeurd daar voor in de bus. Peppo mijn bruinharige Bengaalse Teckel, omdat ik echt niet zonder hem kan, heeft een plaatsje gekregen en ook nog een andere vriend, voor in de bus. Deze vriend is sterk, heldhaftig, wel bijna witgrijs, en hij geeft mij heel veel vertrouwen, ze noemen hem ook wel eens The Wolf.

Maar goed, verder… Bal was het dus.. In alle rust ( adem in adem uit ) heb ik toch maar weer het voortouw genomen. Had ik ze eigenlijk al aan jullie voorgesteld? Ik loop naar achteren en vraag of ze op de achterbank willen gaan zitten. Al beteuterd kijken zij mij aan omdat ze uit het verleden de ervaring hebben dat ik flink uit mijn dak kan gaan. Maar niets is nu minder waar, dit keer ga ik het anders aanpakken.

De middelste heet Bollerina. Bollerina is een heel onzeker meisje, soms kan zij ook angstig zijn, maar haar onzekerheid slaat wel de boventoon. Zij is in de jaren wel gegroeid maar toch zal zij altijd part of haar game zijn. ‘Weet je, zeg ik: het is goed dat je er bent, je mag er best zijn. Alleen beïnvloed je mijn rijgedrag, soms zodanig dat er straks ongelukken van komen. Ook al kan je soms heel nuttig zijn, bijvoorbeeld als het druk op de weg is, kan jij mij helpen om at hoc na te denken of we niet een ander route moeten nemen. Laten we afspreken dat ik je roep wanneer ik je nodig heb, oke? Voor nu seatbells on. Ik heb een aantal nieuwe percelen en kleurmateriaal voor je gekocht zodat je je niet hoeft te vervelen. Ik weet dat je dit geweldig vindt..

Rechts van Bollerina zit een heer hij heet meneer Pensa, ik denk 🙂 een oude vriend die zo rond mijn pubertijd in mijn leven is gekomen. Ik ben hem heel dankbaar, hij heeft mij in heel veel fases in mijn leven ondersteund, hij was een soort van beschermer. In mijn bus kan hij ervoor zorgen dat de mechaniek vlekkeloos verloopt, dat als er iets stuk is aan de bus wij samen kunnen onderzoeken dmv van kennis of daar een oplossing voor is. Ook met hem heb ik een soort van Service license agreement gemaakt, zodat we samen Weten waar we aan toe zijn.

Aan de andere kant van Bollerina zit de heer κριτικός, een Griekse naam dat heb je goed gelezen. Meneer κριτικός en ik kennen elkaar al uit vervlogen tijden. Tijden waarin we samen: oorlog, geweld, boetedoening, heiligschennis, schuldgevoelens, (hoog)verraad en nog meer om op te noemen ervoeren. We kunnen bijna geschiedenis schrijven. Op hoog niveau hebben we dat misschien ook wel gedaan. Maar zoals  de tragedie in de bibliotheek van Alexandrie, is het nu ook tijd om het vredesvuur in onze bibliotheek te laten branden. Ook met meneer κριτικός zijn er afspraken gemaakt en ik zal, als het nodig is ( want ook hij kan nuttig zijn ) hem erbij roepen als er iets mis is met de arbeidsvoorwaarde.

Ik heb een klein vermoeden dat de aankomende dienstmaanden er nog veel meer medereizigers zullen instappen, ik heet ze welkom..

Hoe zit het met jou bus? Weet jij al wie er met je meereizen?

To Be continued …

 

 

 

 

 

 

 

Bron foto: https://www.pexels.com