Maand: september 2017
De volgende stap…
Hoe paradoxaal het ook klinkt, maar als er consternatie in ons leven optreedt, zal er vroeg of laat daar de tijd zijn om alles wat de Heer Confucius voor ons gecreëerd heeft te herzien. Onze eigen angsten onder ogen zien, is het grootste goed ooit wat wij met zin allen moeten, ja moeten ondergaan. Als reizigers aan de Compostela belopen we ons pad om deze diepere angst te ontmoeten, te veranderen en los te laten. Maar zolang wij continue verdwalen in het waarom en deze als hoofddoel in ons rationele geest laten domineren, zullen wij nooit instaat zijn het kosmische met de aarde te verbinden..
Door terug te gaan naar het gecreëerde wat ons leven op zin kop heeft gegooid, een paar trede omlaag te gaan, om het allen te aanschouwen en te observeren wat er nu daadwerkelijk aan de hand is, kunnen wij er pas voor zorgen overzicht te creëren. Door jezelf durven af te vragen wat het alles over jou zegt, welke reflectie het leven, de situatie waar je nu in verkeerd, wie jou elke keer terug werpt in het waarom. Het waarom zal ons geen voldoening geven, oké! Maar op langere termijn zal heer Confucius terug keren net zo lang we gaan inzien dat we onze vraagstelling anders moeten gaan formuleren.
Zodra wij kunnen zien, erkennen en herkennen dat het ‘wat zegt het mij’ ons verder kan helpen, kunnen wij de stap maken naar verandering……
Als we eenmaal kunnen zien op het niveau van, (ver)oordeel dan niet onze naaste, neem dan weer de bewuste stap terug, kijk, herken en erken en zie, dat alleen met mededogen we de verbinding kunnen maken, het begrip naar elkaar toe vanuit een wederzijds respect kan groeien….
Het rommelt….
Het rommelt en dat is zacht uitgedrukt, als ik om mij heen kijk zie ik niet anders. Het grootste gerommel is toch tussen het westen en het oosten. Als je goed kijkt verschilt het niet veel met ieders persoonlijke niveau van zijn, vind je ook niet.. ? De natuur is er op dit moment niet echt mee eens, stormen, orkanen, tornado’s, water, vuur.. Dit symboliseert ons ten voeten uit.. De natuur laat ons zien wat wij op individueel vlak kunnen leren waardoor we inzicht kunnen krijgen.
Het maar willen vast houden aan de macht positie omdat het Ego denkt daar zijn vrijheid in te vinden. Oude koeien van een ver verleden door onwetendheid van toen, nu nog steeds als de ware kennis en waarheid te ervaren.. Niet een omslag willen en durven maken, verlies, door de knieën gaan, geen optie is voor Egolandia. Denkend dat dit geassocieerd zal worden met falen, zwakheid, ipv wijsheid en menslievendheid.
Onwetendheid nog steeds de grootste bondgenoot is van meneer angst..
De wereld niet meer instaat is om hemel en aarde te verbinden, om te kunnen zien, wie, wat en waarom je wijsheid en kennis mag vergaren. Er wel een sterke wil is om balans, harmonie, en vreugde te willen creëren maar dit buiten ons zelf willen zoeken… Niet meer kunnen inzien dat je een (tijd) reiziger bent, je de kennis en ervaringen, van toen, nu en morgen mag gebruiken, zodat groei ons laat inzien waar het allemaal voor bedoelt is..
Wereld vrede, een Utopie? Ik vind van niet…
The answer you can find there where the heart is… ❤
Life through Cat's eyes 
