Het besef…

Al dragend in mijn hart neem ik je elke dag met mij mee. Door onze muziek te luisteren, verbind ik mij nog meer en komen er tranen, maar dans ik vervolgens ook ritmisch op mijn gestoorde manier door het huis omdat vreugde niet zonder verdriet kan en mag bestaan.

Het beeld van jouw laatste dagen nog scherp in mijn geheugen gegrift staat, dit mij pijn deed. Zo snel het gegaan is, nu in mijn bewustzijn komt, waar ik mij dit in al die weken niet realiseerde.

Zo langzaam komt het besef. Vooral vandaag toen ik voor je graf stond, dit mij enorm confronteert. Je mij niet meer aan het eind van de middag kan bellen of je kan mee eten, om vervolgens dan toch op het laatste moment af te bellen. Maar ook zo vaak aanschoof en je genoot van mijn gezin en het lekkere eten wat je zusje had gekookt.

Ik voor jouw graf sta en mij nietig voel, de tranen over mijn wangen weg laat vloeien, er zoveel intens verdriet in mijn systeem zit. Op dit soort momenten zich laat zien, ik even tegen mijn vriendje mag aanleunen, om samen het besef te mogen voelen en te ervaren..

❤ xx ❤